Berberowie, Berberzy- nazwa pochodzi od łacińskiego słowa barbarus co znaczy ni mniej ni więcej „barbarzyńcę”,( wtedy barbarzyńcą był każdy, kto nie mówił w języku greckim) natomiast Berberowie nazywają siebie Amazigh czyli „wolni ludzie” . Są oni rdzenną ludnością Berberii regionu w Północnej Afryce, ale nie są Arabami. Ich pochodzenie do dzisiaj nie zostało wyjaśnione. Różnią się pod względem wyglądu od ludności arabskiej, ponieważ mają zazwyczaj zielone lub niebieskie oczy, dość jasną karnację skóry, oraz włosy blond lub rude. Jeżeli zdarzają się u tej ludności włosy w kolorze czarnym, to są one proste, co jest również charakterystyczną różnicą, ponieważ Arabowie mają włosy kręcone. Szacuje się, iż Berberów jest w obecnych czasach około 30 milionów. Co można powiedzieć o Berberach? Z pewnością to, iż są bardzo dumnym narodem, dumnym ze swej historii oraz ze swojego pochodzenia. Obronili się przed wieloma najazdami obcych wojsk i dzięki temu teraz mogą tworzyć swoją własną społeczność niezależną od nikogo.
Berberzy – religia
Do siódmego wieku Berberowie wyznawali politeizm (wiara w istnienie wielu bóstw), animizm (zwierzęta, rośliny oraz przedmioty mają dusze) bądź chrześcijaństwo. Sytuacja uległa zmianie pod wpływem ekspansji ludności arabskiej na terenach zamieszkiwanych przez Amazigh, co prawda lud ten bardzo się wzbraniał przed przyjęciem Islamu jako własnej religii, ostatecznie jednak walka ta została przegrana przez Berberów. Pomimo tego iż większość zaakceptowała nowe wyznanie, to jednak pozostały różnice w obyczajach, do największych należą monogamia, oraz wspólne decydowanie małżonków o sprawach rodzinnych. Mężczyźni berberscy bardzo szanują kobiety. Niejednokrotnie zdarza się, iż to właśnie kobiety są głowami rodzin. Kolejną różnicą jest to iż stawiają na pierwszym miejscu naturę i przyrodę otaczając kultem zwierzęta w szczególności barana, konia i kota, góry czy strumyki i rzeki, a dopiero później sprawy zawarte w Koranie.
Życie codzienne Berberów
Na co dzień mężzzyźni zajmują się uprawą roli, oraz hodowlą zwierząt. Dokonują napraw w domu, oraz dobudowują w razie potrzeby dodatkowe pomieszczenia w domostwach. Kobiety natomiast zajmują się dbaniem o dom, oraz przygotowywaniem posiłków, oraz trudnią się wyrobem rękodzieła takim jak biżuteria, garncarstwo czy tkanie dywanów, i to nie tylko na własny użytek, ponieważ część wyrobów jest sprzedawana w miastach.
Życie Berberów – podsumowanie
Amazigh prowadzą koczowniczy tryb życia, ze względu na to iż trudnią się hodowlą zwierząt, to muszą im zapewniać miejsce do wypasu. W obrębie każdego plemienia jest ustanawiany rząd. Każda grupa( plemię) ma swojego przywódcę. W obecnych czasach jest nim zazwyczaj mężczyzna, chociaż dawniej zdarzało się, że również kobiety pełniły te ważne funkcje. Co ciekawe w dużej części szczepów to kobiety wybierają sobie mężów. Odbywa się to na specjalnym festiwalu, wtedy to wszyscy mieszkańcy ubierają się w najwspanialszą odzież jaką posiadają, a kobiety stroją się również w najlepszą biżuterię. Gdy dziewczyna zwróci szczególną uwagę na danego chłopaka, to chwyta go za rękę i odchodzą na bok aby porozmawiać ze sobą. Jeżeli znajdą „wspólny język” to informują rodzinę oraz resztę plemienia o zgodnym wzajemnym wyborze, następnie udają się do specjalnie przygotowanego namiotu ślubów aby zawrzeć związek małżeński.
Festiwal trwa 3 dni, po to aby kobiety mogły obserwować dłużej potencjalnych kandydatów na mężów, zobaczyć jak się zachowują i mieć większą możliwość wyboru. Festiwal nowożeńców powstał na podstawie legendy o parze kochanków pochodzących z dwóch różnych społeczności, którym zakazano być razem co doprowadziło do ich śmierci z rozpaczy. Od tamtego momentu postanowiono nigdy więcej nie zakazywać małżeństw pomiędzy ludnościami z różnych plemion. Berberowie mają swoje własna prawa i ustawy, nigdy nie podporządkowali się żadnym zwierzchnościom, a nawet nie płacą podatków (na przykład w Maroku), tamtejszy rząd przestał z nimi o to walczyć uznając w pewien sposób ich odrębność i indywidualność. Berberowie żyją w spokoju i w zgodzie chociaż w dawnych czasach musieli stoczyć o to wiele walk z różnymi najeźdźcami, którzy chcieli zdobyć tereny obecnie przez nich zamieszkiwane oraz przejąć władzę nad tym szlachetnym ludem. Są samowystarczalni, nie potrzebują pomocy od państwa ani od rządu, wspaniale sobie sobie radzą w każdej dziedzinie życia. Na potrzeby handlowania w mieście uczą się języka arabskiego, co ułatwia im porozumiewanie się z klientami.